IkToon Kunst – Tamara

Hallo! Ik ben Tamara, autodidactisch universeel visueel georiënteerd vormgever en verwezenlijker uit het idyllische Rijnsburg. Ik ben 21 jaar en ik ben graag (beeldend) creatief bezig op zoveel mogelijk verschillende manieren. Van kleding ontwerpen en maken tot schilderen en van fijne sieraden maken tot grove houtbewerking.

In dit stuk laat ik mijn schilderij ‘het onderzoek van de jager’ zien en licht ik de verhalen toe die bij de verschillende onderdelen van dit schilderij horen.

‘Het onderzoek van de jager’ (120 cm x 40 cm)

In dit tafereel is een deel van een werktafel te zien. De persoon die hier op enigszins chaotische wijze zijn onderzoek heeft uitgestald, is een zeemeerminnenjager. In zijn woonplaats Omgeving Noiki Verra, waarvan links op het schilderij de landkaart grotendeels zichtbaar is, leven meerdere soorten zeemeerminnen. Een van deze soorten is de Liciatta, vrij vertaald: menseneters. Door middel van dit onderzoek van de natuur op de verschillende eilanden probeert de jager erachter te komen hoe de Liciatta leven en hoe hun populatie binnen de perken kan worden gehouden.

‘Vleugels van de mincírt’

In Omgeving Noiki Verra en met name op het eiland Taiisir leven talloze elfjessoorten of eigenlijk ‘mincírt’ (niet te verwarren met elfen of feeën). In dit deel van het onderzoek heeft de jager de vleugels van de drie meest voorkomende mincírt soorten getekend om de leefomstandigheden te vergelijken met de variaties per eiland in de basisvormen van de vleugels.

‘Gathlorel’

Dit is een pentekening van een Gathlorel. Gathlorelt (=meervoud) is een verzamelnaam voor insectensoorten die kenmerken van draken vertonen, meestal doordat ze een intelligentieniveau laten zien dat de gewone insectensoorten overstijgt en vaak zijn Gathlorelt ook een slag groter dan de gewone insectensoorten. Dit is ver weg de bekendste soort Gathlorelt en is dan ook alleen bekend onder deze verzamelnaam. Hij wordt maximaal 25 cm lang (van kop tot staart zonder linten).

‘Fauchuxi gras’

Dit bijna witte gras groeit uitsluitend op het eiland Alista. Het groeit heel snel, wordt heel lang en is verschrikkelijk sterk. Daarom wordt het door de eilandbewoners veelvuldig gebruikt voor het maken van kleding, visnetten, manden etcetera. Alista staat niet op het stukje landkaart dat op het schilderij te zien is. Het hoort dan ook niet bij Omgeving Noiki Verra, maar is wel goed bereikbaar vanaf daar.

‘Mercint kruid’

Mercint betekent vrij vertaald ‘mensvriendelijk’. Dit kruid werd van origine alleen door de mensen in het noorden van Omgeving Noiki Verra gebruikt bij het koken. Op een dag lieten zij de elfen van het nabijgelegen eiland Vay Armyal er kennis mee maken, niet wetend dat bij de elfen (destijds nog niet onsterfelijk) door het eten van dit kruid op termijn geen meisjes meer geboren zouden worden. Deze gebeurtenis behelst een lang en ingrijpend stukje geschiedenis van heel Omgeving Noiki Verra.

‘Selvarle horloge’

Dit klokje is uitgevonden door Kinictin, de bewaarder van de tijd. Het is bedoeld voor het vergelijken van de Absolute tijd met de tijd van een of meerdere specifieke tussenwereld gebieden (gebieden waar ruimte en tijd in meer of mindere mate minder strak zijn, ofwel: niet Absoluut). Het eerder genoemde eiland Alista (niet Absoluut) ten opzichte van Omgeving Noiki Verra (niet Absoluut) is een goed voorbeeld. Deze gebieden liggen op dezelfde landkaart en zijn steevast via dezelfde wegen bereikbaar met alle mogelijke vervoersmiddelen. Alleen verschillen hun ruimte en tijd wel van elkaar. Het klimaat en de atmosfeer zijn verschillend, ’s nachts zie je een totaal andere sterrenhemel en een jaar gaat in Alista een aantal dagen sneller voorbij dan in Omgeving Noiki Verra. Voor dit laatste verschijnsel is het Selvarle horloge bedoeld. Zo weet je in het ene gebied hoeveel tijd er is verstreken in het andere gebied en kun je deze verschillen in tijdsverloop vergelijken met de Absolute tijd die altijd wordt aangegeven door het centrale klokje.

‘Nohoilem teek‘

Op ware grootte kruipt er een teek over het papier. Deze teek bijt zich uitsluitend vast in de dikke huid van grote dieren met een stevige, ruige vacht. Ze zitten voornamelijk op Nohoilem draken. De hoogte van de schouders van deze katachtige draken is in staande positie gemiddeld ca. 5 meter. Ze komen voor op de eilanden Muersir en Taiisir en omdat Muersir een warmer klimaat heeft, komen daar de Nohoilem teken het meest voor. De uitzonderlijk stijve haren van een Nohoilem vacht zijn ideaal voor de teken om onzichtbaar in op te gaan en zich stevig tussenin vast te zetten in de huid. Vandaar dat deze draak hun favoriete gastheer is.

‘De Buelsínk’

De Buelsínk (ofwel: krijtvrucht) groeit uitsluitend op het eiland Vay Armyal en wordt daar van oudsher gebruikt in de schilderkunst. Als de schil van deze citrusachtige vrucht (vrijwel) helemaal blauw is, is de vrucht rijp. Het is eetbaar, maar door mensen en elfen wordt de smaak over het algemeen ervaren als onbeschrijfelijk vies en als hij een beetje overrijp raakt, wordt hij ook nog eens giftig. De elfen van Vay Armyal plukken de Buelsínk als deze rijp begint te worden. Als de eerste blauwe vlekken op de nog geelgroene schil te zien zijn, is het het vruchtvlees namelijk wit en poederig. In de oudheid van Vay Armyal werden de poederige partjes als één stuk gebruikt om witte krijttekeningen mee te maken. Later ontdekten de elfen dat het poeder in vermalen vorm gemengd kon worden met water en kleurstoffen tot egale, dekkende verf.

En de wereld die ik hierboven heb beschreven dient tevens als inspiratiebron voor nog veel meer van mijn werken, waaronder deze:

‘De kalender’